وَ لْتَكُن مِّنكُمْ أُمَّةٌ يَدْعُونَ إِلىَ الخَْيرِْ وَ يَأْمُرُونَ بِالمَْعْرُوفِ وَ يَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (آلعمرانآیه۱۰۴).
باید از میان شما، جمعی دعوت به نیكی، و امر به معروف و نهی از منكر كنند! و آنها همان رستگارانند.
|
می بینیم که از داخل ماشین آشغال به خیابان پرت می کنند اما بی تفاوتیم. اما به محض آنکه ببینیم در ماشین او کاملا بسته نیست تقلا می کنیم خودمان را به او برسانیم و با اشاره به او می فهمانیم که در ماشینش باز است. می دانیم عمل به معروف خدا، نوعی شکرگزاری و قدردانی از خداست. می دانیم کثیف کردن طبیعت زیبای خدا نوعی کفران نعمت است و ما مسئولیم. اما اگر ببینیم کسی زمین را با پسماند آلوده می کند بی تفاوتیم. می گوییم به من ربطی ندارد اگر کسی پسماندها را تفکیک نمی کند. به من مربوط نیست اگر جایی سطل تفکیک ندارد. اصلا مگر من آموزشگرم که بخواهم به دیگران آموزش دهم. گناه یا اشتباه هرکس را پای خودش حساب می کنند و به خودش ربط دارد.
اما قضیه جور دیگری است و ما سخت در اشتباهیم.
|
 |
یکی از شاخصه های زندگی اسلامی ایرانی، امر به معروف ونهی از منکر است. امر به زیبایی ها، نیکی ها و سفارشات دینی و نهی از انجام کارهای زشت و ناپسند. بر اساس این وظیفه، همه افراد جامعه نباید تنها به اعمال خود حساسیت داشته باشد بلکه باید نسبت به یکدیگر و تمام مسائلی که موجب از بین رفتن ارزشها و تقویت نیکی ها در جامعه می شود احساس مسئولیت کند. زیرا گاهی یک رفتار می تواند حیات اجتماعی و زیست محیطی را به خطر بیاندازد. از طریق اجرای امر به معروف و نهی از منکر، اجتماع اصلاح می شود و بطور طبیعی فرهنگ و ارزش های اسلامی در جامعه رواج پیدا می کند.
بله ما وظیفه داریم تشویق به خوبی ها و ارزش ها و نهی از منکر کنیم. امر به معروف و نهی از منکر تنها به امور اخلاقی خلاصه نمی شود بلکه در مسائل فرهنگی و اجتماعی نیز صدق می کند. پس اگر می بینیم کسی زباله خود را تفکیک نمی کند وظیفه شهرداری نیست که این مسئله را به او تذکر دهد بلکه وظیفه همه ماست که دیگران را به رعایت تفکیک پسماندها تشویق و از مخلوط کردن پسماندها نهی کنیم.
پس بیایید در خصوص مسایل مربوط به پسماند هم از طریق امر به معروف و نهی از منکر فرهنگی سازی کنیم یعنی:
اگر کسی رعایت نظافت و بهداشت شهری نکرد و اقدام به ریختن زباله در معابر نمود با بهترین و موثرترین شیوه این مسئله را به او تذکر دهیم.
اگر راننده ای از ماشین زباله را به بیرون پرتاب می کند می توانیم با زبان نرم از او خواهش کنیم این کار را ادامه ندهد و خیابان و کوچه را آلوده نکند.
به کسانی که پسماند های خشک و تر را تفکیک نمی کنند توصیه کنیم برای حفظ محیط زیست اقدام به تفکیک کنند و اثرات بد جدا نکردن پسماند را برای او توضیح دهیم.
اگر می بینیم کسی به صورت بی رویه کیسه یا ساک های پلاستیکی استفاده می کند می توانیم او را نسبت به آسیب های این کیسه ها به محیط زیست آگاه کرده و از او بخواهیم حتی الامکان از ساک های پارچه ای استفاده کند.