پنجم شعبان 38 هجری قمری خانه ی امام حسین(ع) با قدوم مبارک نوزادی به نام علی بن الحسین(ع) نورباران شد. ایشان در دامان پرمهر مادری چون شهربانو پرورش یافت و از دریای بیکران علم و معنویت پدربزرگوارش سیدالشهدا(ع) سیراب شد.
از لقب های چهارمین پیشوای شیعیان جهان می توان به زین العابدین، سجاد، سید العابدین، زین الصالحین، ابن الخیرتین، وارث علم النبیین، وصی الوصیین، خازن وصایا المرسلین، سید الساجدین، امام المومنین، منار القانتین، الخاشع، المتهجّد، الزاهد، العابد، العدل، البکّاء، ذو الثفنات، امام الامه، الزکی و امین اشاره کرد و ابومحمد و ابوالحسن، ابوالحسین، ابوعبدالله و ابوالقاسم نیز از کنیه های ایشان است.
امام سجاد(ع) در تمام دوره ی امامت امام حسین(ع) چون یاوری شجاع و دلسوز در کنار ایشان بودند و پدر را در انجام رسالت الهی خویش یاری می کردند، در واقعه ی بزرگ کربلا و حادثه ی جانسوز عاشورا نیز حضور داشتند، اما به دلیل بیماری سخت و تب شدید، امام حسین(ع) با وجود علاقه ی فراوان ایشان به جانفشانی برای دین اسلام، اجازه جهاد را به فرزند خود ندادند و بدین ترتیب از شرکت در جهاد بازماندند، تا به همراه حضرت زینب(س) عمه بزرگوارشان، پیام بزرگ عاشورا و شهیدان کربلا را به مسلمانان در تمام طول تاریخ برسانند و حکومت جور و ظلم بنی امیه را رسوا کنند.
مصلحت الهی بر آن قرار گرفت که امام زین العابدین(ع) در میان شهیدان کربلا نباشند تا مسوولیت سنگین امامت و ولایت پیروان حق را بر عهده بگیرند و اسلام راستین را که امویان می خواستند با دروغ و تزویرهای خود به انحراف بکشانند، از خطر مصون بدارند.
دوره ی امامت امام سجاد(ع) همزمان با خلافت خلیفه هایی چون یزید بن معاویه، عبدالله بن زبیر، معاویه بن یزید، مروان بن حکم، عبدالملک بن مروان و ولید بن عبدالملک بود.
سید الساجدین سراسر عمر پربرکت خویش را صرف روشنگری مسلمانان و رسوا ساختن ظلم و فساد موجود در دستگاه حاکم کردند و لحظه ای از معرفی اسلام راستین و حقیقی بازنماندند، ایشان زبان دعا و وعظ را برای افشای ظلم و مبارزه با ستمگران زمان انتخاب کردند، دعاها و نیایش های عارفانه و دلنشین ایشان در مجموعه ای به نام صحیفه سجادیه کامله جمع آوری شده است که اکنون از باارزش ترین کتاب ها و منبع های اسلامی محسوب می شود و اکنون نیز پس از قرن ها پویندگان راه حق در زمزمه های عاشقانه ی خود با معبود، از این گل واژه های آسمانی یاری می گیرند.
سرانجام هشام بن عبدالملک از خلفای بنی امیه که رهبری و روشنگری های امام زین العابدین(ع) را برنمی تافت، 12 محرم 95 هجری قمری با طراحی یک نقشه ی شوم، امام سجاد(ع) را مسموم و به شهادت رساند. پیکر مطهر این امام همام در قبرستان بقیع در مدینه به خاک سپرده شد.
در پایان به بهانه میلاد امام زین العابدین(ع) باهم گذری کوتاه بر سخنان گوهربار ایشان داریم:
** قریشی و عرب را افتخاری نیست مگر به فروتنی و هیچ کرامتی نیست مگر به تقوا.
** هشدار که منفورترین مردم نزد خداوند کسی است که سیره امامی را برگزیند ولی از کارهای او پیروی نکند.
**خودداری از آزار رساندن، نشانه کمال خرد و مایه آسایش 2 گیتی است.