بیست و هفتم رجب سالروز بعثت حضرت محمد(ص) است؛ هنگامه ای خجسته که پروردگار درهای رحمت خویش را به روی عالمیان گشود و برترین مخلوق خود را برای هدایت بشر به پیامبری مبعوث کرد تا آنان به سعادت حقیقی رهنمون شوند.
حضرت محمد(ص) در هفدهم ربیع الاول سال 570 عام الفیل در مکه دیده به جهان گشودند، نام پدر بزرگوارشان عبدالله و مادرشان آمنه از زنان پاکدامن آن روزگار بود. پیامبر خدا(ص) پدر خود را پیش از تولد و مادرش را در کودکی از دست دادند و به همین دلیل در کنار پدر بزرگشان عبدالمطلب و دایه مهربانشان حلیمه رشد و پرورش یافتند.
پس از درگذشت جد بزرگوار ایشان، ابوطالب(ع) عموی رسول نبی(ص) سرپرستی آن حضرت را برعهده گرفت. تعلیم و تربیت پیامبر اکرم(ص) از کودکی در فضایی معنوی؛ لازمه ی رویداد سرنوشت ساز بعثت در هدایت بشر محسوب می شود.
ایشان پیش از برگزیده شدن به پیامبری از پاکی و معنویت خاصی برخوردار بودند و روزهایی از سال را برای تفکر و عبادت به غار حرا می رفتند. این خلوت گزینی ها حیات روحانی پیامبر را تقویت می کرد و مقدمه ای برای بعثت و نزول وحی به آن حضرت، به شمار می رفت.
حضرت محمد(ص) به راستگویی و امانت داری شهرت داشتند و به همین دلیل قبیله ی قریش ایشان را امین لقب دادند. آن بزرگوار در 25 سالگی با حضرت خدیجه(س) ازدواج کردند، بانوی پرهیزگار و ثروتمندی که تمام اموال خود را در راه رضای پروردگار به نیازمندان بخشید. این بانوی گرانقدر پس از بعثت، یار همیشگی خاتم پیامبران در راه گسترش اسلام حقیقی بود.
سرانجام لحظه ی موعود فرا رسید و در سال چهلم عام الفیل درست در هنگامه ای که بت پرستی رواج یافته و جهل و نادانی همه جا را فرا گرفته بود و بشر به پیامبری فرهیخته نیاز داشت، درهای آسمان گشوده شد و جبرییل در غار حرا بر پیامبر(ص) نازل آمد، فرشته ی وحی او را به نام محمد صدا زد و در زمانی که خواندن و نوشتن رواج چندانی نداشت و تنها هشت تن از مردم مدینه و 17 تن در مکه از نعمت سواد برخوردار بودند، از او خواست که بخواند، اما پیامبر(ص) گفت: نمی توانم. جبرییل(ع) پاسخ داد: یا حضرت محمد(ص) بخوان و در این هنگام پیامبر(ص) به اذن پروردگار شروع به خواندن کردند.
رسول اکرم(ص) پس از آن حال عجیبی داشتند و نورانیتی خاص ایشان را فرا گرفته بود؛ حضرت خدیجه(س) دلیل این امر را پرسید و آن حضرت آنچه بر ایشان گذشته بود بازگو کردد. امیر مومنان علی(ع) و حضرت خدیجه(س) نخستین افرادی بودند که به دین اسلام ایمان آوردند و پشت سر آخرین فرستاده ی خداوند به نماز ایستادند.
فراگیر شدن بت پرستی در مکه سبب شد حضرت محمد(ص) نخست به دعوت پنهانی اسلام بپردازند و سه سال پس از آن نزدیکان و خویشاوندان خود را به کاملترین دین خدا دعوت نمایند. در مرحله ی سوم پیامبر(ص) دعوت همگانی را آغاز کردند، در این برهه، مردم زیادی از قبیله های مختلف به دین مبین اسلام ایمان آوردند.
مشرکان و منافقان قریش که منافع خود را در خطر می دیدند به رویارویی با آن حضرت و یارانش برخاستند و برای جلوگیری از گسترش این نهضت به تحریم اقتصادی و آزار و اذیت مسلمانان روی آوردند. حضرت محمد(ص) در چنین شرایطی با گروهی از مسلمانان به حبشه هجرت کردند، هجرتی که آغازگر تبلیغ دین اسلام در خارج از مکه شد.
روایت های اسلامی و مطالعه های تاریخی حکایت از آن دارد که پیش از برگزیده شدن آخرین فرستاده ی خدا، در دین های مختلف الهی آمدن پیامبر خاتم(ص) بشارت داده شده بود و به بیان قرآن، کتاب های آسمانی تورات و انجیل؛ آمدن ایشان را نوید داده بودند و به برخی از ویژگی های رسول اکرم(ص) و یارانشان اشاره داشته اند.
پروردگار در قرآن کریم برخی از هدف های بعثت پیامبر(ص) را ذکر کرده است که از آن جمله می توان هدایت عامه، تکمیل ایمان و تقوی، تعلیم و تربیت جامعه، تزکیه نفس ها، بیداری فکرت و عقل بشر، تکمیل اخلاق بشر، انذار و تبشیر عالم، اشراف و شهادت بر مردم و دعوت عامه به پیروی از رسالت را نام برد.
مسلمانان سراسر جهان سالروز مبعث حضرت رسول اکرم(ص)، این رویداد مهم تاریخ جهان اسلام را به عنوان یکی از عیدهای بزرگ جشن می گیرند و همواره آن را پاس می دارند.